TARIK BUĞRA
2 Eylül 1918 tarihinde Konya
Akşehir’de dünyaya geldi. İlk ve orta öğrenimini burada yaptı. 1933 yılında
yatılı öğrenci olmak üzere İstanbul Lisesi’ne devam etti. Burada edebiyata
düşkün öğretmenleri sayesinde yazmaya başladı ve yazılarında “Tarık Nazım”
takma ismini kullandı. Daha sonra İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi’ne
kaydolan Tarık Buğra, tıp eğitimin kendisine uygun olmadığını anlayınca yine
İstanbul’da Hukuk Fakültesi’ne başladı. Maddi imkânsızlıklar nedeni ile burayı
da bitiremeyip üçüncü sınıfta okuldan ayrıldı.
Askerlik görevini tamamladıktan sonra
1947 yılında tekrar İstanbul’da Edebiyat Fakültesi’nde öğrenciliğe başladı. Bir
taraftan da gazete ve dergilere yazılar yazıyordu. Üniversitede Ahmet Hamdi
Tanpınar ve Mehmet Kaplan gibi kıymetli öğretmenleri sayesinde yazı hayatı daha
da derinleşti. Okuldan mezun olduktan sonra ise çeşitli gazetelerde köşeler
yazdı, sanat ve edebiyat sayfaları düzenledi.
Tarık Buğra, Cumhuriyet dönemi
edebiyatının önemli temsilcilerinden biri olup özellikle roman ve öyküleri ile
önem kazanmıştır.
ESERLERİ:
Roman
Siyah Kehribar (1955)
Küçük Ağa (1954)
Küçük Ağa Ankarada (1966)
İbiş'in Rüyası (1970)
Firavun İmanı (1976)
Gençliğim Eyvah (1979)
Dönemeçte (1980)[7]
Yalnızlar (1981)
Yağmur Beklerken (1981)
Osmancık (1973)
Dünyanın En Pis Sokağı (1989)
Hikâye
Oğlumuz (1949)
Yarın Diye Bir Şey Yoktur (1952)
İki Uyku Arasında (1954)
Hikâyeler (1964, yeni ilavelerle 1969)
Tiyatro
Ayakta Durmak İstiyorum
Akümülatörlü Radyo
Yüzlerce Çiçek Birden Açtı (1979)
Gezi Yazıları
Gagaringrad (Moskova Notları) (1962)