1895 yılında İstanbul’da dünyaya geldi. Vefa İdadisi’ni
bitirip öğretmenlik sınavına girdi. İzmit Sultanisi’nde başlayan yazın
öğretmenliği görevini çeşitli İstanbul okullarında sürdürdü. Önceleri ek iş
olarak gördüğü dergicilik, giderek asıl işi haline geldi. Kurtuluş Savaşı
sırasında İstanbul Hükümetini destekleyen Aydede dergisinin kadrosunda yer
aldı. Akıcı bir dille yazdığı öykülerinin yanı sıra şiir, roman, gezi, anı ve
biyografi türlerinde pek çok eser verdi.
1923 yılında Orhan Seyfi Orhon ile birlikte çıkarttıkları
Akbaba isimli mizah dergisini, Ordu milletvekili olarak görev yaptığı 1946-1950
yılları dışında ölünceye kadar yönetti.
Yusuf Ziya Ortaç 11 Mart 1967 tarihinde İstanbul’da hayata
veda etti.
Eserleri:
Şiir
Akından Akına (1916)
Aşıklar Yolu (1919)
Şairin Duası (1919)
Şen Kitap (1919)
Cenk Ufukları (1920)
Yanardağ (1928)
Bir Selvi Gölgesi (1938)
Kuş Cıvıltıları (Çocuk şiirleri, 1938)
Bir Rüzgar Esti (1962)
Oyun
Binnaz (1918)
Name (1918)
Kördüğüm (1919)
Nikahta Keramet (1923)
Uzun Hikâye
Kürkçü Dükkanı (1931)
Şeker Osman (1932)
Antoloji ve İnceleme
Nedim (1932)
Seyranî (1933)
Halk Edebiyatı Antolojisi (1933)
Faruk Nafiz: Hayatı ve Eserleri (1937)
Ahmet Haşim: Hayatı ve Eserleri (1937)
Roman
Dağların Havası (1925, manzum)
Göç (1943, otobiyografik roman)
Üç Katlı Ev (1953)
Sarı çizmeli Mehmet Ağa (1956)
Gün Doğmadan (1960)
Mizah
Beşik (1943)
Ocak (1943)
Sarı Çizmeli Mehmed Ağa (1956)
Gün Doğmadan (1960)
Gezi - Anı -
Biyografi
İsmet İnönü (1946)
Göz Ucuyla Avrupa (1958)
Portreler (1960)
Bizim Yokuş (1966)