1909 yılında Trabzon’un Akçaabat ilçesinde dünyaya geldi.
Küçük yaşta ailesi ile birlikte İstanbul’a göç etti. Burada tutunamayınca 1914
yılında Samsun’a yerleştiler. Bahçıvanlık yapan babasının savaşta ölmesi
üzerine yetimhaneler yurduna yerleştirildi. 1931 yılında Sivas Öğretmen
Okulu’nu bitirdi. Malatya ve Adıyaman’da iki yıl öğretmen olarak çalıştı. Daha
sonra sınavla Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü Resim-İş Bölümü’ne girdi. Son
sınıfta okurken örgüt kurma ve bildiri yayımlama eylemleri ile suçlanarak dört
yıl ağır hapis cezasına çarptırılınca öğrenimi yarım kaldı. 1939 yılında
cezaevinden çıktı ve İstanbul’a gelerek yazarlık yapmaya başladı.
Nazım Hikmet’i dışlayan Türkiye Komünist Parti çevrelerinin
umutla baktığı genç şair olarak ünlenen Hasan İzzettin Dinamo, 1942 yılında
şiirlerinden ötürü bir kez daha ağır hapis cezasına mahkum oldu. Arkasından
zorlu bir askerlik dönemi geçirdi. 1949 yılından yeniden İstanbul’a dönünce
kimliğini gizleyerek fotoğrafçılık, özel öğretmenlik ve çevirmenlik gibi işler
yaptı. Kurtuluş Savaşı’nı anlatan Kutsal
İsyan adlı sekiz ciltlik bir roman yazdı. Kurtuluş Savaşı sonrasını anlatan
Kutsal Barış isimli yedi ciltlik
eseri de 1977 yılında Orhan Kemal Roman Armağanı’nı aldı.
Son yıllarını yazarlığı tek uğraş edinerek geçiren Hasan
İzzettin Dinamo, 20 Haziran 1989 tarihinde İstanbul’da vefat etti.
Eserleri:
ŞİİR:
Deniz Feneri (1937)
Karacaahmet Senfonisi (1960)
Özgürlük Türküsü (1971)
Mapushanemden Şiirler (1974)
Sürgün Şiirleri (1975)
Gecekondumdan Şiirler (1976)
Çoban Şiirleri (1982)
Nazım'dan Meltemler (1989)
Tuyuğlar (1990)
ROMAN:
Kutsal İsyan (sekiz cilt, 1966-1968)
Ateş Yılları (1968)
Savaş ve Açlar (1968)
Kutsal Barış (yedi cilt, 1972-1976)
Öksüz Musa (1973)
Musa'nın Mapushanesi (1974)
Koyun Baba (1976)
Musa'nın Gecekondusu (1976)
Açlık (1982)
Türk Kelebeği (1981)
Adalet Sıtması (1983)
Anadolu'da Bir Yunan Askeri (1988)
ÖYKÜ:
Savaşta Çocuklar (1981)
ANI:
6-7 Eylül Kasırgası (1971)
2. Dünya Savaşı'ndan Edebiyat Anıları (1984)
TKP ve Aydınlar (1989)