10 Haziran 1916 tarihinde İstanbul’da dünyaya geldi. Çocukluğu Anadolu kentlerinde, özellikle Karadeniz Bölgesi’nde geçti. Sık sık eğitim hayatını yarıda bırakmak zorunda kalan Peride Celal, ilk olarak öyküler kaleme alarak yazarlık hayatına başladı. Cumhuriyet, Tan, Milliyet, Son Posta gibi dergilerde öyküleri ve röportajları yayımlandı. İlk romanı Son Alev 1935 yılında gazetede tefrika edildi. Peyami Sefa ile tanışması dil açısından zenginleşmesine vesile oldu. Özellikle şehirli kadınların aşk hayatını maceravari bir dille anlatması, o dönemin kadın okurları tarafından oldukça beğenildi. Ancak bu romanları geçimini sağlamak için kaleme aldığını ve bir türlü benimsemediğini daha sonra sık sık ifade etti.

Şair Nazım Hikmet ile dostluğunun oluşturduğu siyasi baskı nedeniyle 1944 yılında İsviçre’ye yerleşmek zorunda kaldı. Burada basın ateşeliklerinde çalıştı ve Cumhuriyet gazetesine düzenli yazılar göndermeye devam etti. Üç yıl sonra yurda döndüğünde artık yazar olarak ciddi bir değişime uğrayan Peride Celal,  daha gerçekçi ve bireyin içsel sorunlarının derinlemesine irdeleyen romanlar yazmıştır. 1977 yılından sonra öykücülüğe yönelmiştir. Ulusal ve uluslararası pek çok ödüle layık görülmüştür. Özellikle Kurtlar isimli romanı Türk edebiyatında post-modern romanın yaygınlaştığı dönemde çeşitli eleştirmenler tarafından başyapıtı olarak değerlendirilir.

ESERLERİ:

Romanlar

Sönen Alev (1938)

Yaz Yağmuru (1940)

Ana Kız (1941)

Kızıl Vazo (1941)

Ben Vurmadım (1941)

Atmaca (1944)

Aşkın Doğuşu (1944)

Kırkıncı Tepe (1945)

Dar Yol (1949)

Üç Kadının Romanı (1954)

Kırkıncı Oda (1958)

Gecenin Ucundaki Işık (1963)

Güz Şarkısı (1966)

Evli Bir Kadının Günlüğünden (1971)

Üç Yirmidört Saat (1977)

Kurtlar (1990)

Deli Aşk (2002)

Öyküler

Jaguar (1978)

Bir Hanım Efendinin Ölümü (1981)

Pay Kavgası (1985)